Aanbevelingslijst

1. Bijscholingen voor leerkrachten. 
De evolutie van de technologie staat niet stil en we zijn ondertussen al heel ver gekomen. 
Sommigen volwassenen weten net hoe ze het knopje van een computer kunnen aanzetten, anderen weten precies hoe ze de computer uit elkaar moeten halen om dan weer in elkaar te steken. 
Om toch allemaal, als leerkrachten, op dezelfde golflengte te zitten raad ik het sterk aan dat iedereen van de leerkrachten af en toe een bijscholing volgt (1x/maand). Dit op regelmatige basis omdat het dan dikwijls herhaald wordt en je leert telkens nieuwe dingen bij. 
 
2. Informatie aan de ouders.
Leerlingen leren op school en maken hun huiswerk wanneer ze thuis zijn. 
Op school kunnen leerlingen wat ze reeds hebben geleerd, inoefenen op de computer aan de hand van verschillende software. 
De kans bestaat natuurlijk dat er niet voldoende computers/laptops zijn voorzien in een klaslokaal, dat niet iedereen kan oefenen of dat niemand echt lang kan oefenen. Om daar iets aan te doen kunnen de ouders ingelicht worden. 
Er wordt een info-avond voor de ouders georganiseerd waar hen verteld wordt hoe de kinderen perfect op een leuke manier thuis hun leerstof kunnen oefenen.
De leerkrachten zouden dan enkele websites en oefeningen hebben opgemaakt, zodat zij deze aan de ouders kunnen meegeven.
 
3. Actualiteit, veiligheid!
De laatste tijd hoor je het vaker: kinderen die (onbewust weliswaar) applicaties aankopen voor een hele som geld. 
Zowel kinderen als ouders dienen hiervan op de hoogte te zijn. Zo zie je maar dat het internet vele gevaren heeft voor iedereen. Niet alleen dat de kleine lettertjes soms heel erg klein zijn, het gaat veel verder dan dat alleen! 
Daarom raad ik echt aan om ouders en kinderen hiervan op de hoogte te brengen. Leerkrachten dienen de kinderen meermaals op het jaar les te geven over de gevaren van het World Wide Web. Niet alleen kinderen horen deze informatie te krijgen, maar ook ouders hebben hier uiteraard voordeel bij. Artikels, brochures, informatie, ... kan altijd met de kinderen voor de ouders worden meegegeven zodat zij, wanneer dit zeker nodig wordt geacht, mee een oogje in het zeil kunnen houden én uiteraard zelf rekening houden met wat zij doen op het internet. 
Om tot dit besluit te komen heb ik deze website geraadpleegd, die je zeker ook kan terugvinden op de bronnenlijst hier op de website. 
 
4. ICT is geen vak apart.  
In vele scholen staan er maar 3 - 6 computers in een klaslokaal. Opzich is dit zeker voldoende en geen probleem, denk je. Dat klopt, enkele jaren geleden toen ICT nog niet zo geïntegreerd was in onze samenleven, vormde dit inderdaad geen probleem. 
Maar ik denk dat iedereen het wel met mij eens is als ik zeg dat er zonder ICT niet meer geleefd wordt. 
Daarom vind ik het persoonlijk heel belangrijk om alle kinderen evenveel te kunnen aanbieden. 
Mijn voorstel: Voorzie een lokaal met voldoende computers voor een hele klas (20 stuks). Voor in de klas kan je nog steeds 1 of 2 computers laten staan. 
Door een 'computerklas' te maken, kunnen de leerkrachten dit reserveren en zonder enig probleem en hun lessen waar ICT in verworven zit gewoon geven. 
Wanneer er in de klas leerlingen sneller klaar zijn met een opdracht, kunnen die nog steeds de computer in het klaslokaal benuttigen. 
We willen ICT in élk vak aan bod laten komen, en niet meer een vak apart. 
 
5. Digiborden. 
Sommige scholen hebben nog geen digiborden, maar in de toekomst zullen deze wel zijn. Hoe graag sommige leerkrachten nog met hun krijtje op het bord schrijven, zonder ICT kunnen we niet meer. Wij als leerkrachten kunnen en mogen niet denken uit ons eigen belang. Het is voor de kinderen heel belangrijk hier snel en goed kennis mee te maken. 
Onze samenleving barst van de technologie en ICT. Kinderen moeten zich veilig voelen in deze omgeving en niet alsof ze niets kennen. 
Daarom, de scholen die reeds een digibord hebben, hebben hier soms moeite mee. Want ja... daar zitten ze dan met al hun papiere versies van de werkboeken.
Het is heel gemakkelijk voor zowel de leerkracht als voor de leerling om een bepaalde software aan te kopen waarmee je de boeken op je digibord kan openen en erin kan werken. 
Leerkrachten kunnen samen met de leerlingen hun boek invullen én de leerlingen kunnen gemakkelijk meevolgen zonder 3 keer dezelfde vraag: "Op welke bladzijde zitten we, juf?".